αλήιστος

ἀλήϊστος, -ον (Α)

αυτός που δεν μπορεί να ληστευθεί, αλεηλάτητος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ- στερητ. + ληϊστὸς < ληΐζομαι «λεηλατώ»].